Szkieletor

Wspaniałość! Powiem wam, że jest to jedna z najlepszych produkcji, która dobitnie unaoczni wam jak nie powinno robić się filmów.

Totalny chaos fabularny i kompletny brak pomysłów na rozkręcenie opowieści dziabie w oczy tak bardzo, że podziwiając dynamiczne przeskoki między scenami i lokacjami czułem, że scenarzysta kompletnie olał swoją robotę i odpieprzył ją podczas przerwy śniadaniowej.

Zaczęło się to tak, że pewien archeolog wykopał czaszkę indiańskiego wodza, a jakiś czas później został położony trupem przez capiącego truchłem mieszkańca krainy umarłych.

Wskrzeszony Indianin, który nosi czarny płaszcz z kapturem, a na ryju założoną ma maskę przedstawiającą czaszkę niczym zboże kosi pracowników naukowych, żołnierzy oraz roboli pewnej fabryki chemikaliów.

Domyślać się mogę, że chodzi o obronę matki natury/ziem indiańskich plemion, ale pewności nie mam. Praktycznie cała opowieść dzieje się w lesie, gdzie za pomocą włóczni, łuku oraz miecza truposz wyżyna bogu ducha winnych żołnierzy.

Umrzyk posiada oczywiście czarnego rumaka, z którym to potrafi teleportować się na kozackie odległości, a na dodatek używa znaku Aard, będącego jedną z popisowych technik z repertuaru wiedźmińskiego.

Na plus mogę zaliczyć badziewny, acz urokliwy plakat, kilka niezamierzonych, głupawych scen oraz parę średnio efektownych wykończeń.

Reszta jest tak niewyobrażalnie niedopracowana, że jeśli macie w sobie nieco cech masochisty, wchłoniecie ten film niczym zacny, złocisty trunek.