Rzeź wymiotujących lalek

Ile to ja się osłuchałem o tym dziele! Jakie to brutalne, koszmarne i ohydne… przed seansem podjarany byłem tak, jakbym właśnie oglądał najnowszą, hollywoodzką ekranizacje Wiedźmina okraszoną bebechami i juchą.

Jeśli jednak chodzi o pierwszą część trylogii (za mną już dwie), której recenzje właśnie czytacie, muszę przyznać, że jest to dzieło koszmarnie, obrzydliwie, przerażająco…nudne.

Przez ponad godzinę reżyser ukazuje sceny pseudokopulacji, gołe cycki, pośladki i wymioty. Znajdzie się kilka krwawych scen, takich jak wydłubywanie oczu, cięcie piłką do drewna i takie tam.

Spozierając kaprawym wzrokiem na to filmidło, w pewnym sensie spodziewałem poczuć się zszokowany i pozytywnie zniesmaczony, zamiast tego mało nie usnąłem wlepiając gały w monitor, ponieważ sceny mordów, wymiotów oraz golizna nie zrobiły na mnie najmniejszego wrażenia.

Do tego fabuła kompletnie tu nie istnieje, a kręcone przy użyciu ręcznej kamerki ujęcia mają tak naprawdę zamaskować braki techniczne filmu i warsztatowe twórców tej produkcji.

Ehh.. Zrobiłem sobie nadzieję i skończyło się tak jak zawsze. Niedługo zaprezentuje wam moje wrażenia z kolejnej części. Ciekawi jesteście czy była lepsza? Cóż, w teorii, nie powinno być to trudne.

* Tłumaczenie tytułów trylogii w wykonaniu Grzegorza Bagińskiego.