Lunatycy

Mój kot Józek to kawał skurwysyna, który wydaje się być naturalnie predysponowanym do zabijania psychopatą. Pomimo jego morderczej natury cieszę się, że pląta mi się pod nogami i molestuje kable.

Jedynym czego boją się upiorne kotołaki przedstawione w tym dziele są właśnie pospolite sierściuchy, które zdają się być ich naturalnym wrogiem.

Wyobraźcie sobie matkę i syna, którzy żyjąc ogromną ilość lat posilają się energią życiową ludzi, najlepiej dziewic. Lubią się też ze sobą dupczyć, ale to oddzielna sprawa.

W oko synalka wpada pewna jeszcze nie śmigana kobitka, która zadurza się w kryjącej się pod ludzką postacią bestii.

Do zabawy w kotka i… kotka miesza się jeszcze miejscowy stróż prawa, który jest zapalonym kociarzem, wdającym się w długie filozoficzne dysputy ze swoim zwierzakiem.

Monstra posiadają łącznie trzy poziomy zmiany kształtu i potrafią uczynić siebie oraz dowolnego rodzaju przedmioty niewidzialnymi.

Oglądając tę produkcje czułem się jak ponury żniwiarz na golasa ujeżdżający świniaka … innymi słowy dziwnie.

Ubaw był całkiem niezły, ale trzeba lubić takie dziwadła żeby jako tako się przy nich bawić.