Krwawe jezioro: Atak zabójczych minogów

Andrzej Wajda powiedział kiedyś bardzo ciekawą rzecz: „Nie jest ważne to, jakie przesłanie zawiera twój film, jucha i cycki zamaskują niemal każdą niedoskonałość”

Po głębokim zastanowieniu się, niestety nie mogę zgodzić się z naszym rodzimym guru, choć nie da się nie docenić logiki tej wypowiedzi.

Właściwie, zamiast produkować się nad tym jakie są plusy i minusy tego filmu, mógłbym po prostu powiedzieć, że wasz bohater z dzieciństwa, szalony doktorek znany z „Powrotu do przeszłości” jest tutaj gwałcony analnie przez minoga…

Żal, wstyd, napisy końcowe… Chcielibyście zobaczyć tak spektakularny upadek swego idola? Jeśli jesteście oddanymi czytelnikami tego bloga (co samo w sobie jest przerażające) to myślę, że sobie tego nie odpuścicie.

Co prócz fatalnego plakatu i wspomnianej sceny prezentuje sobą ta produkcja?

Użycie lokówki jako zabójczej broni (nie pytajcie mnie, skąd wiem co to), kilka zbliżeń z samego środka akcji i fatalne efekty komputerowe.

 Pewnie zastanawiacie się, dlaczego ani tyćko nie wspomniałem o warstwie fabularnej, hm?

Nie zrobiłem tego, ponieważ jest ona tylko dodatkiem mającym usprawiedliwić sieczkę w wykonaniu tytułowych potworów.

Gdyby poprawiono kilka rzeczy, jak dla przykładu lepsze gore czy CGI, może wyszłoby z tego coś bardziej zjadliwego, a tak, po raz kolejny muszę zaprezentować wam typowego i nie kompletnie sztampowego przeciętniaka.