Człowiek torba – Zawodowy morderca

Normalnie się zakochałem, jasny gwint!

Kapitan Żbik i Justin Timberlake przestali mnie obchodzić, a ich plakaty, którymi wytapetowany był mój pokój wylądowały w koszu, gdy tylko zakończyłem oglądanie tej produkcji.

Panie i panowie! Oto jedna z najbardziej spektakularnych postaci, jaką miałem przyjemność oglądać. 

Choć nie odzywa się ani słowem, to jego podpieprzona ze spożywczaka torba, pod którą ukrywa swe oblicze od razu skojarzyłaby się Macierewiczowi z obozami zagłady czy zamachem w Smoleńsku.

Oto jak prezentuje się ta historia. 

Jedyna ocalała z masakry kobieta jest przesłuchiwana przez policjanta, który prywatnie jest koneserem kawy i nie zamierza dzielić się ostatnim kubeczkiem z biedną, pokiereszowaną panią.

Z jej opowieści wynika, że po ucieczce z domku, w którym rozegrała się jatka, a zamaskowany morderca wyrżnął jej znajomych, ona sama została potrącona przez samochód wypełniony kryminalistami.

Nie bacząc na jej prośby, bandziory wypowiadają trzykrotnie imię mordercy, co teleportuje go na miejsce w którym się znajdują.

Dalej następuje totalna rozwałka, w której złoczyńcy są patroszeni parasolem, rozrywani na kawałki potężnymi kopnięciami i masakrowani bronią białą, której kilkanaście rodzajów szaleniec trzyma pod czarnym płaszczem.

 Całość trwa niecałe dwadzieścia minut i ogląda się to rewelacyjnie. Szkoda, że nie powstało więcej części, bo zaprawdę powiadam wam, mam ochotę na więcej.

P.S. Przepraszam za ultra dosłowne tłumaczenie tytułu, ale nie mogłem się powstrzymać.