Beaster day

Pewne amerykańskie miasteczko ma do zaoferowania swej młodzieży wspaniałą pracę, która jest marzeniem każdego, kto smakuje się w dręczeniu zwierzaków.

Chodzi oczywiście o powszechnie szanowaną i kultową w pewnych stanach posadę hycla.

Młodociani pogromcy bezpańskich zwierzaków będą mieli jednak ciężki orzech do zgryzienia, ponieważ w okolicy szaleje kilkumetrowego wzrostu królik, którego szybkość przyprawia widza o zawrót głowy i permanentny stan duchowej udręki.

Nikt nie jest w stanie poradzić sobie z puszystym zagrożeniem, a ofiar przybywa szybciej, niż przewiduje ustawa. 

Jest jednak światełko w tunelu, ponieważ gdy zawodzą nawet katoliccy agitatorzy, zawsze znajdzie się bohater, który przebrany za wielką marchewkę będzie bohatersko dezorientował stwora… jakby to miało jakiś sens.

W każdym razie, dawno nie widziałem tak rewelacyjnego plakatu. Cóż jednak z tego, skoro bestia na nim widoczna prezentuje się zgoła inaczej.

A z resztą sami spójrzcie.

Żenua towarzysząca oglądaniu jest najwyższych lotów i jak mi się zdaję, o to właśnie chodziło autorom.

Kwestie fabularne jak i osobiste rozterki bohaterów kompletnie nie są w stanie nawiązać walki z tragicznymi efektami specjalnymi, które są paradoksalnie (razem z gównianymi scenami śmierci) najlepszym, co film ma do zaoferowania.

Produkcja jest więc skierowana wyłącznie dla fanatyków bardzo złego kina.

Reszta z was niech lepiej od razu wezwie ambulans, nim odpali sobie to dzieło. Ot tak, na wszelki wypadek.