Las potępionych

Moim zdaniem, wycieczka do lasu zawsze nastraja pozytywnie. Można nazbierać grzybów, nazrywać borówek, porobić szpagaty ze swoją połówką na łonie przyrody i okazjonalnie wyrabiać sobie kondycje spieprzając przed dzikiem.

Bohaterowie tego filmu nie mieli czasu ani chęci na żadną z tych uciech, ponieważ znaleźli się w sytuacji, która dla większości z nich skończyła się przedwczesnym zgonem z bebechami na ściółce.

Sprawcami takiego zamieszania są demoniczne kobiety, które swoje nienaturalne żądzę muszą przez większość czasu dzielić w swoim małym gronie. Kiedy jednak do ich stadka zawita zbłąkana owieczka w postaci przypadkowo znajdującej się w okolicy kobiety czy mężczyzny, sprawy zaczynają wyglądać nieco inaczej.

Piekielne nimfomanki doprowadzają (nie)szczęśnika niemalże do orgazmu, po czym rozrywają go na strzępy i prawdopodobnie kopulują z martwym ciałem ofiary… tego akurat w filmie nie pokazali, choć można domyślać się, że tak jest.

Samo filmidło, pomimo prostej fabuły i minimalnej charakteryzacji stworów pozytywnie mnie zaskoczyło. W wyglądzie demonic postawiono na minimalizm: latanie na waleta, paszcze pełne zębów, diaboliczne szkła kontaktowe.

Czy efekt był zadowalający? A jasne, że tak.

Cieszy także występ Toma Saviniego, aktora i specjalisty od efektów specjalnych, który gra tutaj samotnie mieszkającego zakapiora.

Podsumowując, jeśli szukacie fajnego horrorku, w którym autorzy postawili na klimacik, a nie efekty CGI i inne tego typu bzdety, jest to coś dla was.